जन्मेपछि... (गजल)
—गोपीकृष्ण ढुंगाना
जन्मेपछि मर्नैपर्छ किन मान्छौ डर ?
‘स्वार्थी’ बुझी दुनियाँको किन पर्छौ भर ?
अघाउञ्जेल खाऊ किसान, बाँकीमात्र बेच
अरुलाई नै पोस्ने भए आफू भोकै पर ।
लुगा सिउने दर्जी दाइ, लगाऊ आफू पैले
होइन भने नांगो बनी सेवामात्रै गर ।
जुत्ता सिउने सार्की दाइ, खुट्टा किन खाली ?
आराम दिने मात्रै भए तिमी बसाई सर ।
घर बनाई कर्मी दाइ, कति बाँड्छौ सुख ?
रात दिन खटे पनि छैन तिम्रो घर ।
अध्यक्ष, काव्यकुञ्जडटकम
No comments:
Post a Comment