Friday, June 15, 2012

बाँच्न जानेदेखि...




-गोपीकृष्ण ढुंगाना



बाँच्न जानेदेखि खेल रै’छ जीवन,

नत्र चिसो छिँडी जेल रै’छ जीवन ।



नाँच्नै नजाने नि ईश्वर दाइना भए,

मज्जाले पाकेको बेल रै’छ जीवन ।



ढंगले नाँचे नि भागमै नभए,

चढ्न लाग्दा छुटेको रेल रै’छ जीवन ।



संसारै अचम्म हुनेकै सबैथोक,

रित्तो भए आँसुको भेल रै’छ जीवन ।



जन्माउने प्रभु मार्ने पनि उनै,

सृष्टिको अचम्म मेल रै’छ जीवन ।



काव्यकुञ्ज डट कम, भक्तपुर, नेपाल

No comments:

Post a Comment